Біздің елде Қилажбек атты ақсақал бар. Бір адамды жерлеп келіп, еш уайымсыз тамақ жеп отырған ауылдастарына: "Е-еһ! Ертең мен өлсем де, апыл-ғұпыл жерлеп келіп, түк болмағандай ас ішіп отырасыңдар-ау!" деп, жылап жіберген еді.

Жақсыдан жаман, өліден тірі ғибрат алар болса. Қилажбек ақсақалға ұқсап "Мен де ертең өлемін-ау" деп ойланып жүрген адам аз.

Марқұм әкемнің зиратындағы тасқа:

Намаз оқы! Ей пенде Хақтан безбе!

Тас түнекке айналар ақ таң лезде.

Оқымасаң зар болып өкінерсің,

Қара жердің астында жатқан кезде, - деп жазып едім. Оқыған адам ойлансын деп. Бірақ, ойлану бақыты әркімге бұйыра бермейді екен. Осыны да ойлаңыздар!